Said Ahmad yoki Mavlono Jaloliddin Xojagi Kosoniy (1461-1542 yy.) xalq orasida Maxdumi A’zam ("Buyuk janob") nomi bilan mashhur bo‘lgan faylasuf, yirik diniy va davlat arbobi bo‘lib, falsafa, ilohiyot, axloq, musulmon huquqi sohalarida 30 dan ortiq asarlar yozgan. "Inson din uchun emas, din inson uchun yaratilgan," degan so‘zlar aynan unga tegishli bo‘lib, u bu bilan dunyoda tinchlik va tartib uchun mas’uliyatli bo‘lishga, mamlakatning gullab-yashnashiga faol ko‘maklashishga chaqirgan. O‘rta Osiyo, Afg‘oniston, Hindiston va Eronning ko‘plab hukmdorlari uning asarlarini o‘rganib, uni o‘zlariga ma’naviy ustoz deb bilganlar, hatto ba’zilari vafotidan keyin o‘zlarini uning yoniga dafn etishni vasiyat qilganlar. U Samarqandning shimolida, afsonaga ko‘ra o‘zi asos solgan Dahbed qishlog‘ida yaqinlari, muxlislari va shogirdlari qurshovida dafn etilgan. Bu yerda XVI va XVII asrlarda qurilgan masjidlar, pastak minora, hovuz va 500 yoshdan oshgan chinor mavjud. Afsona bu daraxtni shu olimning faoliyati bilan bog‘laydi.